Producten - Glasnegatieven / Glasdia's
|
Negatieven op glas zien we
vandaag de dag voornamelijk nog in musea, archieven en antiekwinkeltjes.
Maar met een beetje geluk erft u een deel van de negatieven
van uw grootouders. Natuurlijk is het belangrijk om met zulke
kostbare aanwinsten, zeer voorzichtig om te gaan. De medewerkers van
Beeld van Toen hebben al vele glasnegatieven gedigitaliseerd.
Daarom kunt u met een gerust hart uw glasdia's bij ons achterlaten.
Zo kunt u later op uw eigen computer terug gaan in de tijd.
|
Een stukje geschiedenis...
Rond 1850 stapt men qua negatiefmateriaal over van papier op glas,
waarop een lichtgevoelige collodiumlaag wordt aangebracht. In deze
emulsielaag zitten de lichtgevoelige zilverzouten fijn verdeeld
op de glazen plaat gekleefd. Men krijgt zo veel scherpere en doorzichtige
negatieven. Ook het afdrukpapier wordt voorzien van
een lichtgevoelige
emulsielaag die uit albumine (eiwit) bestaat. De zilverzouten kunnen
niet meer door
het papier worden opgenomen; het beeld zit nu in
een dun laagje bovenop het papier en wordt daardoor
veel scherper.
Toch is fotograferen nog heel omslachtig en alleen weggelegd voor
specialisten.
Het interieur van de valplatencamera bestaat uit niet veel meer
dan en loze ruimte, waarin een aantal glazen plaatjes op hun plek
worden gehouden door een veer. Draaide de fotograaf na het maken
van de opname aan een knop, dan viel de belichte plaat op de bodem
van de camera en kwam een nieuw negatief beschikbaar.
De lichtgevoelige
collodiumlaag moet nog vochtig zijn tijdens de opname en dient dus
kort voordien op
de glazen plaat te worden aangebracht. Na de opname
moet onmiddellijk worden ontwikkeld en gefixeerd.
Om buiten te kunnen fotograferen sleept de fotograaf naast grote
camera's, statieven en glazen platen
ook nog een mobiele donkere kamer mee(draagbare
ontwikkelkast, tent, wagen ...)
De collodiumfotografie betekende een opmerkelijke verbetering van
het negatief-positief procédé van Talbot.
De glazen negatieven werden later gemaakt in fabrieken, waar zij
voorzien werden een lichtgevoelige emulsie.
De glasplaten werden op verschillende standaardmaten, zoals 9 bij
12 cm en 8 bij 8 cm gesneden. Vervolgens werden de glasplaten verpakt
in zwart papier dat geen licht kon doorlaten. Zo werden ze doorverkocht
aan de fotohandelaren. Glas is nog tot ongeveer 1950 als negatiefmateriaal
in gebruik geweest. Hoewel vele fotografen ook al gebruik maakten
van moderne kunststof negatieven.
Digitaliseren van negatieven.